Nocny spacer Sławnem. Zobaczcie jak wygląda miasto i jakie zwierzątko tu żyje ZDJĘCIA

Sławno to miasto powiatowe, położone w północno-wschodniej części województwa zachodniopomorskiego, na obszarze Równiny Słupskiej u ujścia Moszczenicy do Wieprzy. Sławno leży na atrakcyjnym skrzyżowaniu szlaków kolejowo-drogowych. Głównym szlakiem drogowym przebiegającym przez miasto jest droga krajowa nr 6 łącząca Szczecin z Gdańskiem. Szlak komunikacji kolejowej zapewnia bezpośrednie połączenia z największymi miastami w Polsce: Warszawą, Szczecinem, Gdańskiem, Poznaniem i Krakowem. W 2005r. odnowiono lokalną trasę kolejową Sławno-Darłowo, która zapewnia bezpośrednie połączenie nowoczesnym szynobusem z nadmorską miejscowością. Obecnie miejscowość liczy blisko 13 tysięcy mieszkańców.

Zainteresowani historią zwrócą uwagę na wyróżniające się na mapie Polski zabytki, znajdujące się w Sławnie. Na uwagę zasługują gotyckie bramy miejskie z przełomu XIV i XV wieku oraz kościół Mariacki z XIV wieku.

Znaczna część miast pomorskich uzyskała prawa miejskie w XIV stuleciu. Podobnie było z miastami powiatu sławieńskiego. Darłowo lokowane było w 1312 roku, a Sławno pięć lat później - w 1317 roku .

Prawa miejskie nadali miastu możnowładcy pomorscy, bracia Święcowie - Jan, Piotr i Wawrzyniec - 22 maja 1317 roku. Miasto przyjęło herb Święców, którym był rybogryf, zwany herbem Pobędzie. Lokowane zostało na prawie lubeckim. Było to najbardziej rozpowszechnione niemieckie prawo lokacyjne. Wzorowane było na prawie Lubeki, nadanym miastu w 1226 roku przez cesarza Fryderyka II. Od XIII wieku stanowiło wzór prawno-organizacyjny dla ponad 140 miast położonych od Hamburga do Rygi, w tym Sławna.

Po lokacji miasto uzyskało 8 lat zwolnienia z podatków, by mogło się obwarować i zbudować najpotrzebniej­sze miejskie inwestycje. Nowe Sławno (bo tak było nazywane w odróżnieniu od Starego Sławna, dziś Sławska) miało kształt owalu, którego dłuższa średnica wynosiła około 400 metrów. Ulice przecinały się pod kątem prostym. Rozplanowanie przestrzenne Sławna przez wieki nie ulegało większym zmianom - toteż plan z początku XIX wieku można odnieść do wieków wcześniejszych. Prostokątny rynek znajdował się na środku miasta. Tu stał ratusz, który został wzniesiony prawdopodobnie w drugiej połowie XIV wieku (najwcześniejsza znana wzmianka o nim pochodzi dopiero z 1409 roku). Przypuszczalnie na rynku mieściły się też: dom kupców sukienników, jatki rzeźnicze i kramy z wyrobami szewców.

Niedługo po lokacji miasto otrzymało samorząd. Pierwsze znane nam wzmianki o nim pochodzą z lat 1319-1320. Rada miejska składała się z dwóch burmistrzów, skarbnika zwanego szafarzem, kilku rajców zwanych konsulami oraz sekretarza lub pisarza.