Zaginiony Michał. Rozmowa z matką zaginionego mieszkańca Sławna

Co pani myśli o zaginięciu syna?
Pęka mi głowa od różnych teorii możliwego rozwoju wypadków. Naprawdę... (łamiący się głos - chwila ciszy - red.). Nie wiemy już co o tym wszystkim myśleć. Jednakże staramy się myśleć pozytywnie. Uważamy, że wydarzył się jakiś wypadek, czy też zdarzenie losowe.

Czy syn miał problemy?
Mówimy pewnie "Nie", bo do końca człowiek nie wie wszystkiego o drugiej osobie. Jednakże z wywiadów później przeprowadzonych i ustaleń policji wynika, że nie miał kłopotów, czy zatargów. Nie miał dziwnych znajomości. Dlatego wykluczamy sytuację nieznaną.

Jeżeli chodzi o sylwestrowy wieczór...
Był zwyczajny. Syn wziął samochód, dokumenty, telefon. Miał wrócić 1 stycznia o godzinie 18.

Czy telefon miał cały czas przy sobie?
Rzecz w tym, że go zostawił na miejscu pierwszej imprezy w Darłówku. Na drugie udał się bez niego i dokumentów.

Jeśli chodzi o znajomych z którymi się bawił, to znała ich pani?
Niektóre z nazwiska, ale nie osobiście. Syn wybrał się na sylwestra, ale to człowiek dorosły i nie do końca się nam z wszystkiego spowiadał. Na imprezę pojechał z koleżankami i kolegami.

Po zaginięciu syna, wynajęliście państwo detektywa (rozmowie przysłuchiwał się też mąż pani Stachowicz - red.). Co on wniósł do sprawy?
Nic.
Wiem, że też było badanie na wariografie, które przeprowadzono w Darłówku. Czy wszyscy uczestnicy imprezy się na nie zgodzili?
Ze Sławna wszyscy. Z Darłowa przyszła tylko jedna osoba na tzw wypytanie, ale na wariograf nikt się nie zgodził.

Co pani o tym sądzi?
To ciężko określić. Myśli są różne. Nie mamy podstaw, aby kogokolwiek o cokolwiek posądzać. Bo później takie posądzenie bardzo trudno "odkleić" od człowieka. Od posądzania jest policja. To, co myślimy i tak zostanie dla nas.Przy tym nie chcemy nikogo skrzywdzić, bo opinia publiczna jest bardzo mocną siłą.

Kontaktowała się pani także, wspólnie z mężem, z jasnowidzami. Co oni mówili?
Wszyscy wskazywali na Darłowo, choć wiem, że jedna z osób dzwoniąc na policję mówiła o Sławnie i była przeszukiwana, bez efektu, tutejsza rzeka.

Jeżeli chodzi o pana Jackowskiego?
Byliśmy u niego, ale zdecydowaliśmy się go poprosić raz jeszcze o pomoc. Dlatego przyjechał do Sławna i Darłowa. Zobaczymy jaki będzie efekt tego przyjazdu. Czekamy na to z ogromnym napięciem. Wiele ludzi, twardo stąpających po ziemi, może z lekkim uśmiechem traktować jasnowidzów (łamiący się głos - red.). Osoby, które mają dar... Ale są sytuacje, gdy udaje się im ustalić los zaginionych... Można ich traktować z uśmiechem na twarzy, ale my się chwytamy wszystkiego, co jest możliwe. Nie chcemy nic zaniedbać, co może pomóc wyjaśnić zagadkę zniknięcia Michała.

Wracając do momentu, gdy dowiedziała się pani, że Michał zaginął. Kto was o tym poinformował?
Zadzwoniła koleżanka Michała, do męża. Połączyła się z telefonu komórkowego syna. Usłyszeliśmy: "Nie ma Michała". Było między godziną 15, a 16 1 stycznia 2012 roku. Z miejsca pojechaliśmy do Darłowa, na policję. Zgłosiliśmy zaginięcia, a wcześniej o nim informowały patrol policji koleżanki Michała.

Minęło dwa i pół miesiąca od tych wydarzeń. Czy sądzi pani, że Michał może żyć, czy też jednak nie?
Cały czas sądzimy, że syn żyje... Póki nie ma ciała... A sytuacje w życiu bywają różne. Zdarza się, że osoby uciekają zagranicę. Czasami znajdują się po kilku miesiącach. Żyjemy tą nadzieją.

Dziękuję za rozmowę