Sławno na zdjęciach z redakcyjnego archiwum. Tak wyglądało 20 lat temu

Prawa miejskie nadali miastu Sławno możnowładcy pomorscy, bracia Święcowie - Jan, Piotr i Wawrzyniec - 22 maja 1317 roku. Miasto przyjęło herb Święców, którym był rybogryf, zwany herbem Pobędzie. Lokowane zostało na prawie lubeckim. Było to najbardziej rozpowszechnione niemieckie prawo lokacyjne. Wzorowane było na prawie Lubeki, nadanym miastu w 1226 roku przez cesarza Fryderyka II. Od XIII wieku stanowiło wzór prawno-organizacyjny dla ponad 140 miast położonych od Hamburga do Rygi, w tym Sławna.

Po lokacji miasto uzyskało 8 lat zwolnienia z podatków, by mogło się obwarować i zbudować najpotrzebniej­sze miejskie inwestycje. Nowe Sławno (bo tak było nazywane w odróżnieniu od Starego Sławna, dziś Sławska) miało kształt owalu, którego dłuższa średnica wynosiła około 400 metrów. Ulice przecinały się pod kątem prostym. Rozplanowanie przestrzenne Sławna przez wieki nie ulegało większym zmianom - toteż plan z początku XIX wieku można odnieść do wieków wcześniejszych. Prostokątny rynek znajdował się na środku miasta. Tu stał ratusz, który został wzniesiony prawdopodobnie w drugiej połowie XIV wieku (najwcześniejsza znana wzmianka o nim pochodzi dopiero z 1409 roku). Przypuszczalnie na rynku mieściły się też: dom kupców sukienników, jatki rzeźnicze i kramy z wyrobami szewców.